[zaloguj się]
[pdf]

DUHA (3) sb f

Fleksja
sg
G duhy
A duhę

sg G duhy (1). ◊ A duhę (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII(XVIII) – XVIII w.

Znaczenia
1. Łuk (1): [Bóg] dał znák y potwierdzenie pokoiu y przymierza/ y zakłádu wiecznego/ miedzy ſobą/ á człowiekiem Tęczę álbo Dubę [lege: duhę] ná Niebie rumiánobrunatną/ ktora ſie y teraz záwżdy przededzdzem/ y po dzdzu poſpolicie ná xtałt Duhi po wſzyſtkich obłokach vkázuie. StryjKron 6.
2. Tęcza (2):
Szereg: »duha albo tęcza« [szyk 1 : 1] (2): Położę miedzy wámi y miedzy żywym ſtworzeniem á miedzy mną/ Duhę álbo Tęcżę pod obłoki [arcum meum ponam in nubibus Vulg Gen 9/13]/ á wſpámiętam ná pokoy wiecżny. BielKron 5v; StryjKron 6.

Synonimy: 1. łuk; 2. tęcza.

Cf DĘGA

HJ