Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (DWURAŹNY)

Następne hasło: DWUROGACZ »

DWUROCZNY (5) ai

dwuroczny (3), dworoczny (2); dwuroczny Calep (2); dwuroczny : dworoczny Mącz (1 : 2).

Oba o jasne.

Fleksja

sg
m	N	dwuroczny, dworoczny	f	N	dwurocznå	n	N	dworoczn(e)

sg m N dwuroczny (2), dworoczny (1). ◊ f N dwurocznå (1). ◊ n N dworoczn(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

Mający dwa lata, trwający od dwóch lat, dwuletni (5)

Mający dwa lata, trwający od dwóch lat, dwuletni; bihornus Mącz; biennis, bimulus Calep (5): Bidens [...] dwuroczna owcá. Mącz 82a; Bihornium [! ma być: bihornum] vinum, Dowroczne [!] wino Mącz 158b, 158b; Biennis, Qui est duorum annorum. – Dwurocznij. Calep 130b; Bimulus, Qui in bimatu est, hoc est, qui duos annos aetatis habet. ‒ Dwurocznij. Calep 131b.

Synonim: dwuletni.