« Poprzednie hasło: DYBA | Następne hasło: DYBANIE » |
DYBAĆ (57) vb impf
inf | dybać | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
2 | dybiesz | |||
3 | dybie | dybiecie, dybią |
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | dybåł |
inf dybać (3). ◊ praes 2 sg dybiesz (1). ◊ 3 sg dybie (39). ◊ 2 pl dybiecie (1). ◊ 3 pl dybią (4). ◊ praet 3 sg m dybåł (2). ◊ part praes act dybiąc (7).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (pięć z tych samych przykładów) – XVIII w.
dybać do czego (3): LOtrzy cżyrwony złoty w drewnie poſtáwili/ Ktoby gi wziął zębámi/ [...] Ten dybie do złotego RejFig Aa7; BielSat Gv; A kiedy ſię náucży [człowiek] náwiedzáć obory/ Y że pſy ſię iuż ozna: dybie do komory. KlonWor 35.
dybać pod kogo (1): KRuk vłápił Chomieká/ na drzewie gi ſkubye/ Alić Lis podeń dybye/ w oney ſwoiey ſzubie. RejZwierz 116.
dybać za kim, za czym (3): RejFig Aa8; Nie tylko thám pátrz Czo ſtoi przed thobą/ Rozmyſlay s cżáſem Czo dybye zá tobą. RejZwierc [213]v, 95v.
W charakterystycznych połączeniach: dybać cicho (3), po cichu, po mału, ustawicznie (2), wszędzie, z kąta, kątem, za pasem, za piętami, z tyłu.
»śmierć dybie« [w tym: za kim (5), za czym (1)] (10): śmierć zá nim chodząc ſtopki licży/ Dybiąc ćicho z zegárkiem/ á wiernie mu życzy RejWiz 189, 14, 144; A ſroga Smierć tuż dybie/ zá piętámi s koſą. RejZwierz 14lv, 127v; RejZwierc Bbb2v, 159v, 170v; A ták cudzey śmierći płácżąc/ ná właſną [...] Pámiętaymy/ ktora tudźieſz dybie nam zá páſem. KlonŻal A2v; ArtKanc R20.
dybać na kogo, na co (13): GroicPorz ev; RejWiz 59, 67; RejFig Bb; Ale iż ták nie myſli [Prokop Rasko pisarz kalicki] dybać ni ná kogo/ Iáwnie komu by krzywdá ſtárguie nie drogo. PaprPan G3v; Zła náturá; ták ich [przyrodzonych złodziei] do kradźieży záiuſzy/ Iż ná ſwą właſną ſuknią/ iák nie na ſwą dybią KlonWor 5, 5, 42. Cf dybać na kogo, na co z czym, »dybać na kradzież«, »dybać na źwirz«.dybać na kogo, na co z czym (2): A chłop z oną ſiekierą/ dybye ná nie [drzewko] kmiecą. RejZwierz 127v, 133v.
Ze zdaniem celowym [aby] (2): Drudzy też dybią s kątá áby go [bogacza] okrádli RejWiz 48v; RYm ieden nápiſawſzy/ námálował Sowę/ Drugi Liſá on dybie/ by iey vrwał głowę. RejFig Bb 7.
W charakterystycznych połączeniach: dybać cicho (2), kradzieżą, nocą, wieczorem, z kąta (2).
»dybać na kradzież« [szyk zmienny] (2): CiekPotr 67; Włamał ſię do cháłupy Bábinki vbogi/ Złodźiey dybiąc ná kradźież/ y głodny y ſrogi. KlonWor 43.
»dybać na źwirz« (1): Kaim też w chrośćiku dybał ná źwirz BielKron 3v.
Synonimy: 1. skradać się; 2. godzić.
Formacje współrdzenne: przydybać, zdybać; zdybać się.
Cf DYBANIE, DYBIDZBAN, DYBIWIECZOREK
WK, BC