![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.jpg){kind=logo}
| « Poprzednie hasło: [DYJATA] | Następne hasło: DYJECEZYJA » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
DYJATRYBA (1) sb f
Fleksja
A sg dyjatryba.
Sł stp, Cn, Linde brak.
Rozprawa, dysputa; tu prawdopodobnie utwór literacki w formie dialogu; [diatriba Łac śr] [diatryba ‒ szkoła, obcowanie, pospolitowanie z kiem ‒ διατριβή Cn]: Y ſámić [= doktorowie luterscy] nyedawno ináczey mowili/ wſſák ſą drukowáne kſyąſzki de eccleſia Chriſti/ y dyátrybá. KromRozm I I4v.
Synonimy: dyskurs, dysputacyja.
HJ