[zaloguj się]
[pdf]

DYSTRAKCYJA (3) sb f

Pierwsze a jasne, drugie prawdopodobnie pochylone.

Fleksja
sg
N dystrakcyjå
A dystrakcyją

sg N dystrakcyjå (2). ◊ A dystrakcyją (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) w.

Rozdział przedmiotów złączonych, rozdarcie czegoś na części [distractio ‒ roztargnienie, oddalenie, oderwanie Mącz 462a: — rozciągnienie Calep; rozbrat; rozerwanie myśli; rozróżnienie; rozerwanie ‒ distractio Cn] (3): Mo- wią/ otho ſie krzciemy diſtincte w imię Oycá y Syná y Ducha S. Ale proſzę cie kto thego przy/ żeby były trzy perſony diſtincte, záwżdyſmy to wyznawáli y wyznawamy/ ále wy nie diſtinctią cżynicie ále diſtráctią. SarnUzn F.
Przen: Rozbrat, niezgoda [rozbrat – distractio Cn] (2): iako wiele natym nalezy dodobrego Rptey aby dystractia animuszow ludzkich, która daleko była zaszła innairychley [lege: im nairychley] skoiona była ActReg 135; iuz y ta distractia zniescsię będzie mogła y pokazę się ciało zupełne Rptey zewszytkiemi członkami ActReg 135.

Synonimy: rozdarcie, rozerwanie; niezgoda, rozbrat.

JW