[zaloguj się]
[pdf]

DZIAŁAJĄCY (7) part praes act

Oba a jasne.

Fleksja
sg
mNdziałający nNdziałającé
Ddziałając(e)mu D
pl
G działających
D działającym

sg m N działający (2). ◊ D działając(e)mu (1). ◊ n N działającé (1). ◊ pl G działających (2). ◊ D działającym (1).

Sł stp s.v. działać, Cn s.v. dziełowy, Linde XVIII w. s.v. działać, s.v. dziełowy.

1. Spełniający; popełniający, dopuszczający się; faciens Vulg, PolAnt; agens, operans PolAnt [w tym: co (5)] (6): nie oblecże ſię teſz mąſz w odzienie niewieśćie/ bo obrzydłość Iehowy Bogá twego (ieſt) káżdy dziáłáiący to. BudBib Deut 22/5; Wyzwol mię od dziáłáiących niepráwość [ab operariis iniquis] BudBib Ps 58/2 [3], Ps 5/5 [6]; Sławá lepak y czesć/ y pokoy wſzelkiemu działaiącemu dobro [et pax omni operanti bonum] BudNT Rom 2/10, Ioann 3/20; Lecz twarz Páńſka przećiwko dźiáłáiącym złośći [super facientes mala], WujNT 1.Petr 3/12.

W charakterystycznych połączeniach: działający dobro, nieprawość, prożność, złosci.

2. Wypełniający, sprawiający zadośćuczynienie (1):
Zestawienie: »dosyć działający« = pokutujący, wynagradzający za grzechy (1): Dzis cij twoia prátzá ieſt pożytecżna/ plakanijé przyiemné/ wżdyehanijé wdzięcżné żalowanijé doſytz dzialaiącé ij ocżyſciaiącé. OpecŻyw 191.

Cf DZIAŁAĆ, 1. DZIELNY

SB