« Poprzednie hasło: DZIEDZICZNY | Następne hasło: DZIEDZICZYNA » |
DZIEDZICZYĆ (48) vb impf
e jasne.
inf | dziedziczyć | ||
---|---|---|---|
indicativus | |||
praes | |||
sg | pl | ||
3 | dziedziczy | dziedziczą |
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | dziedziczył | m pers | dziedziczyli |
fut | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | m pers | dziedziczyć będziemy | |
3 | m | będzie dziedziczył | m pers | będą dziedziczyć, dziedziczyć będą |
f | dziedziczyć będzie | m an |
imperativus | ||
---|---|---|
sg | pl | |
3 | niech dziedziczy | niech(ać) dziedziczą |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | byś dziedziczył | m pers | |
3 | m | by dziedziczył | m pers | |
f | by dziedziczyła | m an | ||
n | by dziedziczyło | subst | by dziedziczyły |
inf dziedziczyć (6). ◊ praes 3 sg dziedziczy (4). ◊ 3 pl dziedziczą (10). ◊ praet 3 sg m dziedziczył (1). ◊ 3 pl m pers dziedziczyli (1). ◊ fut 3 sg m będzie dziedziczył (7). ◊ f dziedziczyć będzie (1). ◊ 1 pl m pers dziedziczyć będziemy (1). ◊ 3 pl m pers będą dziedziczyć (2) Leop, SkarJedn, dziedziczyć będą (1) NiemObr. ◊ imp 3 sg niech dziedziczy (1). ◊ 3 pl niech(ać) dziedziczą (2). ◊ con 2 sg m byś dziedziczył (3). ◊ 3 sg m by dziedziczył (2). f by dziedziczyła (1). n by dziedziczyło (1). ◊ 3 pl subst by dziedziczyły (4).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
dziedziczyć z kim (6): GroicPorz ggv; Abowiem ſyn ſłużebnice nie będźie dźiedźiczył [non haereditabit] z ſynem mem Izáákiem. BibRadz Gen 21/10; BielKron 12v; SkarJedn 28; WujNT Gal 4/30. Cf »społu dziedziczyć«.
dziedziczyć po kim (3): á niechać [dziewki] dziedzicżą po oycu ſwoim [et ei in hereditatem succedant]. Leop Num 27/6; BibRadz Gen 15/4, Tob 3/17.
»[z kim] społu dziedziczyć [w czym]« = być współspadkobiercą (1): [in haereditate illius coheres sis Vulg] ábyś z nim ſpołu dźiedźiczył w oſiádłoſći iego BibRadz Eccli 22/27.
dziedziczyć w czym (3): BibRadz Ier 16/19; [apostrofa do człowieka] ſkárby y ine bogáctwá/ wſzytko to ieſt iáko páięcżyná w ręku twoich. A gdyż to pewnie wieſz iż w thym wiecżnie dziedzicżyć nie maſz RejZwierc 151; NiemObr 78.
dziedziczyć co (1): vrągánie y pohánbienie będzie dziedzicżył [hereditabit] zły cżłowiek Leop Eccli 6/1.
dziedziczyć w czym (3): GRzech [...] z námi poſpołu rodźi ſie/ y w ćiele náſzym dźiedźicży/ żeſmy iuż wſzyſcy z rodzáiu ſwego/ odwroceni ſą od dobrego WujJudConf 63; ciáło y krew kroleſtwá Bożego ośięgnąć nie mogą; y ſkázá w nieſkáźitelności dźiedźiczyć nie będźie [neque corruptio incorruptelam possidebit]. WujNT 1.Cor 15/50. Cf Zwrot.
Formacje wspołrdzenne: odziedziczyć, udziedziczyć, wydziedziczyć się; odziedziczać, przydziedziczać, wydziedziczać.
Cf DZIEDZICZĄCY, DZIEDZICZĄCY SIĘ, DZIEDZICZENIE, DZIEDZIĆ
KN