[zaloguj się]
[pdf]

DZIWOWISKO (5) sb n

Oba o prawdopodobnie jasne (tak Cn).

Fleksja
sg pl
G dziwowisk
A dziwowisko
I dziwowiski(e)m

sg A dziwowisko (1). ◊ I dziwowiski(e)m (3). ◊ pl G dziwowisk (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) ‒ XVIIIw.

To, co się odbywa przed zgromadzonymi widzami; widowisko; spectaculum Vulg, Cn; theatrum Cn (5): WerGośc 216; Y wſzytkie rzeſze ktore ſię ſpolnie były ná to dźiwowiſko zeſzły/ widząc co ſię dźiało/ wracáły ſię bijąc ſię w pierśi ſwoie. WujNT Luc 23/48.
a. Zabawne widowisko; pośmiewisko (3):
Zwrot: »stać się, być dziwowiskiem« = spectaculum factus esse Vulg [szyk zmienny] (2:1): Rozpomnieyćie iedno ſobie [...] ześćie ſie dziwowiſkiem ſtali w vrągániu y w vćiſkach Leop Hebr 10/33; Aleć ták cżynić muſzą y być iednym dziwowiſkiem ná świećie ći wſzyſcy/ ktorzy porzućiwſzy duchowną ſłużbę Bożą w nowym teſtámenćie wiernym podáną y záleconą/ wſpák ſie do zakonu Moyżeſzowego/ iuż zwiotſzáłego wracáią CzechRozm 101v; WujNT 1.Cor 4/9.

Synonimy: a. pośmiewisko.

Cf 1. DZIW, DZIWOWANIE

KCh