Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: EKLEZYJASTYK

Następne hasło: EKLIPSIS »

EKLEZYJASTYKUS (69) sb m

eklezyjastykus (15), eklezyjastyk (2), eklezyjastykus a. eklezyjastyk (52); eklezyjastykus Leop (11), GliczKsiąż (2), WerKaz, Phil; eklezyjastyk BiałKaz, LatHar.

-kkl- (39), -col- (15), -kl- (14); -zya- (16), -sia- (6), -zia-(3); -yk- (11), -ik- (7) -io- (2).

Teksty nie oznaczają é; oba e oraz a jasne.

Fleksja

	sg
N	eklezyjastykus, eklezyjastyk
G	eklezyjastykusa, eklezyjastyka
L	eklezyjastyku

sg N eklezyjastykus (4) GliczKsiąż (2), Leop, WerKaz, eklezyjastyk (2) BidłKαz, LatHar, skróty: ekkle., ekkl,, ekle., eccle., ekklezi., eklezy., ekklez., ekklezia., eclesiast. (50). ◊ G eklezyjastykusa (10), eklezyjastyka (1) Skar. ◊ L eklezyjastyku (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Tytuł jednej z ksiąg Starego Testamentu zwana od III w. n. e. Księgą Kościelną — Ecclesiasticus (liber), dawniej Mądrość Jezusaa syna Siracha (w kodeksach greckich) (52)
2. Od nazwy księgi Ecclesiasticus utworzona nazwa autora księgi, czasem błędnie utożsamianego z Salomonem, któremu niesłusznie przypisywano autorstwo księgi Ecclesiastes (17)

1. Tytuł jednej z ksiąg Starego Testamentu zwana od III w. n. e. Księgą Kościelną — Ecclesiasticus (liber), dawniej Mądrość Jezusaa syna Siracha (w kodeksach greckich) (52): W Eklozyaſtyku [!] też piſáno: Ktory ſtworzil mie/ odpocżywál w przybytku mym. OpecŻyw 180; Ieſus Syrách. Eccleſiáſticus rzeczone. Leop KKkV żp; BibRadz I 1d marg, 3e marg, 4b marg, 5d marg, 9a marg (38); GrzegRóżn C2; RejPos 75 marg, 162 marg, 211 marg; Y w Eccleſiáſtiku ták nápiſano KuczbKat 305; BudBib I 29c marg [2 r.], 43d marg; BudNT z6v marg; CzechRozm 33v, 249v; Odbieżą y kśiąg Mądrośći/ y Ekklezyáſtyká/ y Thobiaſzá/ y Heſter/ y liſtu ś. Iákubá. SkarKaz 382a.

2. Od nazwy księgi Ecclesiasticus utworzona nazwa autora księgi, czasem błędnie utożsamianego z Salomonem, któremu niesłusznie przypisywano autorstwo księgi Ecclesiastes [ecclesiasticus ‒ kaznodzieja Mącz 99a; duchowny człowiek, stanu duchownego ‒ ecclesiasticus Cn] (17): GliczKsiąż P6; Lekcia z kxiąg Ecclezyáſtikuſá Leop AAA2, AAA2, AAA4v [2 r.], BBB3 [6 r.]; Liepſza ieſt powiáda Ecleſiáſtic śmierć á niż gorſky żywot BiałKaz C; WerKaz 275; Iáko też o tymże ſłowá onego mężá zacnego Eklezyáſtikuſá ſwiádſzą: Spráwy cżłowiecże okázuią dokońcżenie iego/ przed ſmiercią nie powiadáy nikogoy być ſzcżęſliwym. Phil N, Q2; Smie y Mędrzec Ekklezyáſtyk/ temi ſłowy w piśmie S. do wybránych Bożych wołáć: Wyſłuchayćie mię/ o Boſkie owoce LatHar 328.

Szereg: »Eklezyjastykus albo Salomon« (1): Ekklezyaſtikus aálbo Sálomon barzo cżyſcye náucża y nápomina rodzice/ áby dzyecyom ſwym zá dzyećińſtwá ſwey woley nie dopuſfcżáli GliczKsiąż E6v.

Cf EKLEZYJASTES