[zaloguj się]
[pdf]

EPILOG (6) sb m

epilog (3), epilogus (3); epilog OrzRozm, OrzQuin;. epilogus BietSpr, SarnStat; epilog : epilogus. PaxLiz (1 : 1).

e jasne; -óg, -og-.

Fleksja
sg
N epilóg, epilogus
A epil(o)g

sg N epilóg (2), epilogus (3); -óg OrzQuin; -ogus BielSpr, SarnStat; -óg : -ogus PaxLiz (1 : 1). ◊ A epil(o)g (1)

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Zakończenie mowy, utworu literackiego, przemówienie końcowe, podsumowanie [epilogus, Latine conclusio vel cumulus et peroratio – ostateczna część rzeczy, zamknienie albo dokonanie mowy. Mącz 106c; – zamknienie mowy Calep i zamknienie listu, kazania, ksiąg, sprawy jakiej ‒ epilogus Cn] (6): dobrzeć go [kanclerza] Krol náſz na końću Rády ſwey poſtáwił/ y iemu w Rádźie ſwey EPILOG zoſtáwił. OrzRozm Q4; BielSpr 75v marg.

epilog czego (2): Epilog Quincunxá z ſtráſzliwym Proroctwem złączóny. OrzQuin Y marg; SarnStat 823.

Szereg: »epilogus to jest sumowne zebranie« (1): PROCESS TYCH WSZYSTKICH STATVTOW, Albo Conſtituciy Epilogus: To iest, ſummowné zebránié SarnStat 823.
a. Nazwa postaci przemawiającej na końcu dramatu (1): PaxLiz E4 did.
Szereg: »epilog albo zamknienie« (1): Perſony rozmawiáiące. PROLOG Albo przemowá. PHILO Stárzec [...] KALANTERSKI Przechyrá. ASTROLOGVS Oſtromądr. EPILOG. Albo zámknienie. PaxLiz A4.

Synonimy: dokonanie, zamknienie.

MB