[zaloguj się]
[pdf]

EREMITA (6) sb m

eremita (4), heremita (2); eremita WujNT; eremita : heremita KrowObr (3 : 2).

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja
sg pl
N eremitowie
G eremity eremit(o)w
I eremitami
inne pl N (lat.) - eremitae

sg G eremity (2). ◊ pl N eremitowie (1). ◊ G eremit(o)w (1). ◊ I eremitami (1). ◊ (lat.) N pl eremitae (1)

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. pustelnik.

1. Pustelnik [eremita – pustelnik Murm 26, Mymer1 9v, Mącz 107v; heremita ‒ pustelnik Mymer2 8v; pustelnik – eremita Cn] (3): Z tego ſłowá Eremus, to ieſt puſzcza/ názwáni ſą Eremitae, Puſtelnicy, ktorzy bogomyślny á ſurowy żywot wiodą ná puſzczy WujNT 11.
Zestawienie:n-pers »Paweł eremita« (2): ále ſie zwáć od Dominiká Dominikowie? od Fránćiſſká Fránćiſſkowie? od Benedyktá Benedyktowie? od Páwłá Eremity/ Eremithowie? od Auguſtyná Auguſtynowie? KrowObr 138, 171v.
2. Członek zakonu pod wezwaniem św. Pawła pierwszego pustelnika (Ordo Fratrum s. Pauli Primi Eremitae), paulin (3): tzwarty Honoryus Papieſz daley niſſli po ſtu lat obdárował/ ie białłemi kápicami/ y názwał Heremitámi. KrowObr 135; Brygidá Kxiężná [...] v Papieżá vproſiłá y othrzymáłá/ áby Regułę Mnichom y Mniſſkom záłożyć y vſtáwić mogłá/ [...] Tę Regułę Heremitow názwáłá. KrowObr 136v, 138.

Synonim: 1. pustelnik.

MB