[zaloguj się]
[pdf]

ERYCHTON (2) sb m

Erychton (1), Eryktonijus (1); Erychton KlonFlis; Eryktonijus BielKron.

Teksty nie oznaczają é oraz ó.

Fleksja
sg
N Eryktonijus
A Erychtona

sg N Eryktonijus (1). ◊ A Erychtona (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. mit. n-pers, Erichtonios, syn Hefajstosa i Matki Ziemi; wąż z ludzką głową (1): ERiktowius [!] [BielKron 1551: Erictonius] ſyn Wulkanow z Minerwy/ tego piſzą Poetowie vrodzić ſie z Wężowemi nogámi/ dla cżego ten pirwey ieździć ná wozye wymyſlił/ by nog widáć nie było. BielKron 24; [BielKron 1551 9].
2. astr. Woźnica, gwiazdozbiór nieba północnego nazwany imieniem Erichtoniosa, mitycznego wynalazcy czterokonnego rydwanu (1): Niechći nie groźi/ bliſko Erichtoná Po práwey ręce koźląt pará oná (marg) Hoedi ſtellae ſunt in manu Agitatoris, qui et auriga et Erichton dicitur (‒) KlonFlis B3v.

Synonimy: 2. Furman, Woźnica.

MK