Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: FENOMENA

Następne hasło: [FENSTERKOPA] »

FENRYCH (6) sb m

fenrych (5), fendrych (1); fenrych BielKron, KochSz, Calep, KmitaSpit; fenrych : fendrych BielSpr (1 : 1).

-en- (5), -ęn- (1).

Teksty nie oznaczają é.

Fleksja

	sg	pl
N	fenrych	fenrychowie
G		fenrych(o)w
A	fenrycha
I		fenrychy

sg N fenrych (2). ◊ A fenrycha (1). ◊ pl N fenrychowie (1). ◊ G fenrych(o)w (1). ◊ I fenrychy (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Chorąży, oficer w wojsku zwany także propornikiem (z niem. Fähnrich) (5)
2. Laufer, figura w szachach (1)

1. Chorąży, oficer w wojsku zwany także propornikiem (z niem. Fähnrich); signifer Calep (5): rzućili ſie hurmem pięć ſeth mężow Biſkupich (ktore zowiemy Fenrychy) ſproporci BielKron ; ku ſzturmu idą Fęnrychowie przodkiem s Chorągwiámi prędko. BielSpr 65v, 65v marg; Signifer ‒ Fenrich, chorązi. Calep 979a; KmitaSpit B2v.

2. Laufer, figura w szachach (1): Napoły żywe białe/ cżarne konie/ Wálą ſie práwie ná obiedwie ſtronie. Poſpołu z draby ſieką y Fenrichá KochSz B3v.

Synonimy: 1. chorąży, propornik.