« Poprzednie hasło: FEROWAĆ | Następne hasło: [FEROWANIE] » |
FEROWAN (4) part praet pass impf
ferowan (2), ferowany (1), ferowan a. ferowany (1); ferowan SarnStat (2); ferowany BielKron.
e oraz o jasne. ◊ -ån, -an-.
sg | ||
---|---|---|
m | N | ferowån, ferowany |
pl | ||
---|---|---|
N | subst | ferowan(e) |
sg m N (praed) ferowån (2), ferowany (1). ◊ pl N subst ferowan(e) (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. ferować.
ferowany na kogo (2): Ceſarz odpiſał [...] niezda ſie nam/ áby nań [na Henrykusa książę brunszwickie] dekret był ferowány ku wywołániu/ iáko ná gwałtowniká pokoiá poſpolitego BielKron 224; przyſłuchay ſię iedno onym ſtráſznym groźbam onym przykrym a nieodmiennym dekretom Boſkim ná pijánice/ przez vſtá Prorockie y Apoſtolſkie ferowáne. WerGośc 212.
Cf FEROWAĆ
IM