[zaloguj się]
[pdf]

FEROWAĆ (31) vb impf

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf ferować
indicativus
praes
sg pl
3 feruje ferują
praet
sg pl
3 m ferowåł m pers ferowali
fut
sg pl
2 m będziesz ferować m pers
3 m m pers będą ferowali, ferować będą

inf ferować (12). ◊ praes 3 sg feruje (8). ◊ 3 pl ferują (4). ◊ praet 3 sg m ferowåł (2). ◊ 3 pl m pers ferowali (2). ◊ fut 2 sg m będziesz ferować (1). ◊ 3 pl m pers będą ferowali (1) RejPos, ferować będą (1) SarnStat.

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. praw. Wydawać, ustanawiać, ogłaszać; pronuntio Mącz, Cn [zawsze w zwrocie: »dekret, sentencyją ferować« [szyk zmienny] (26 : 4)] [stanowię co – fero legem Cn] (30): wszakoż iż się więcsza część zezwoliła, tedy ten dekret ferowali. Diar 93, 59, 94; Cżekałem ia gdy będzieſz dekretá ferowáć. Ieſli nieſpráwiedliwie/ tym pámiętnym w cżoło/ Miałemći dáć RejFig Aa2v; BielKron 223; RejAp 55, 173; Státutu náćiągáiąc/ feruią Dekretá BielSat E [idem BielRozm 33]; w on cżás gdy mieli rozmowę Apoſtołowie w Ieruzalem około poſtánowienia ſpraw Páńſkich/ tedy Iákub s. ferował dekret/ ná kthorym wſzyſcy przeſtáli/ á nie Piotr. RejPos 302, 319 [3 r.]; Możeſz ty dekret ferowáć/ Mnie też wolno ápellowáć RejZwierc 235v; ktore [sentencyje] W. M. iáko zacny Senator y dobry ſtroż pokoiu poſpolitego/ in cauſa religionis, w rádzie koronney ferowáć racżyłeś CzechEpPOrz x4v; Bo ſłuchay iáko ſtráſzny dekret Páweł S. feruie/ mowiąc: Nie mylćie ſię/ mowi/ boć áni niecżyśći/ áni báłwochwálcy/ [...] áni co źle mowią [...] kroleſtwá Bożego nie ośięgną. WerGośc 212; BielSjem 30; BielRozm 33; WujNT 461, 463; Mieyſce ná polu gdźie dekret feruią, y Iuriſdicią funduią, in ea ſecuritate iest, iáko izbá ſądowa źiemſka. SarnStat 462; A Sędźiowie Dekrét ex ſcripto ferowáć będą: ná którym ſcriptćie/ dwá álbo trzey Sędźiowie podpiſáć ſie máią. SarnStat 854, 782; GrabPospR K4; Burmiſtrz Dekret feruie/ ſtrony ſię vćiſzą KlonWor 14.

ferować przeciw komu (4): tedybym koniecżnie ſam przećiw ſobie muśiał dekret duchá bożego ferowáć/ y ſam ſię w tym oſądźić: żem zły y niezbożny CzechEp 7.

ferować na kogo (4): áby ná nas nigdy nie przyſzły ty ſrogie dekretá thwoie ktoreś nań [na niewiernego] nieomylnie ferowáć racżył RejPos 336v, 228v; NiemObr 114; [heretycy] ták ſię ſámi ſądzą/ y ná ſię ſentencyą feruią/ kiedy ſwą wolą z kośćiołá wychodzą. WujNT 836.

W przen [na kogo] (1): A ták ieſliżeś ſláchćic/ żyẃże pocżćiwie iáko ná ſláchćicżá przyſłuſze. Boć to ſámo przezwiſko ſláchćic záwżdy ten dekret ná cię feruie/ ábyś ſie záchował iáko ſláchćic RejZwierc 51v.
2. Orzekać, wyrażać swe zdanie, wydawać opinię [sententiam ferre ‒ mniemanie swoje powiedzieć Mącz 121d] [o czym] (1):
Zwrot: »iudicium ferować« (1): ia to Volumen: dla tego po Woiewództwách rozsyłam, áby o tym káżdy mógł iudicium ferowáć in principali ſcopo: to iest, żeby porządnie y methodice té rzeczy in lucem wyſzły SarnStat 314.

Formacje współrdzenne: deferować, inferować, konferować, referować, referować się.

Cf FEROWAN

IM