[zaloguj się]
[pdf]

FLAGA (11) sb f

Pierwsze a pochyłone, drugie jasne.

Fleksja
sg pl
N flåga flågi
I flågami

sg N flåga (8). ◊ pl N flågi (2). ◊ I flågami (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (jeden z tych samych przykładów) – XVIII w.

Gwałtowna fala, nawałnica; aestus, fluctus, procella a. tempestas maris, unda Cn (11): Páthrzayże pochwili gdy ſie ono morze rozigra á záburzy/ áliśći iednego flagá wbije pod łáwę/ drugiego oknem wyrzući/ drugi ſie o máſzt vderzył ze krwáwym łbem chodzi/ drugi ná iedney nodze ſkacże. RejZwierc 103v, 120v, 159; A tego czáſu kiedy wiátry wſtáną/ y flagá na Stáwie/ tedy wielką szkodę czynią w Grobléy onymi dźiurámi [w tarasie]. Strum H2, H2; ſzkutá rzekę ſztabą rznie y orze. [...] Wąſy roſkłáda po wodźie przed ſobą/ Kiedy Więc flagá pod pogodną dobą Vćichnie ſzumna/ á Neptunus bierze Z wiátrem przymierze. KlonFlis E4.
Wyrażenie: »flaga morska« [szyk 2 : 1] (3): RejZwierc 87v; Snadźby lepiéy/ by ieno nieczuć żalu ſwégo/ Twárdą ſkáłą gdźie ſtánąć śrzód morzá hucznégo/ O którąby fie wiecznie morzkié rozbiiáły Flagi / y nieokrotné wiátry vdérzáły. KochFrag 54; Zułáwá/ legendum eſse puto Sulawa, quasi Alluuio maris, iż ią morze ábo flagá morfka vſułá. KlonFlis G3v marg.
W przen (2): Rzekł s poſtráchem [młodzieniec do Sokratesa]/ zdarz Pan Bog moy pánie łáſkáwy/ Podobnom ią przekáźił iákie pilne ſpráwy. Ale flagá nie záwżdy do brzegu przypuśći/ Muśi cirpieć co ſzcżęſcie ná kogo dopuśći. RejWiz 46.
Szereg: »flaga a burzka« (1): A ták moy miły brácie gdy cie iuż Pan Bog s tymi rozlicżnemi flagámi á burzkámi ſwiátá tego będzie racżył przybić do beſpiecżnego brzegu ſpokoynych á poććiwych lat twoich/ tu tobie vważ ieſliżeć nie lepiey tobie s tym wdzięcżnym towárzyſtwem zoſtáć ktore ſie około cnoty báwi RejZwierc 122v.

Synonimy: bałwan, fala, nawałność, wełna.

WG