Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [GDOBIĆ SIĘ]

Następne hasło: [GDULOWY] »

GDULA (5) sb f

gdula (4), grdula (1); gdula FalZioł (3), Mącz; grdula Calep.

Fleksja

	sg	pl
N	gdula	gdule
G		gdul
inne	pl N a. A - gdule

[sg N gdula.] ◊ pl N gdule (3). ◊ G gdul (1). ◊ N a. A gdule (1).

Sł stp w innych znaczeniach, Cn notuje, Linde XVII ‒ XVIII w.

Znaczenia

1. bot. Pirus communis L. (Rost); gatunek gruszki (5)
2. [bot. Lathyrus tuberosus L. (Rost: ciclamen, świni chleb); rodzaj ziela]

1. bot. Pirus communis L. (Rost); gatunek gruszki; pirum cucurbitanum Mącz; achras Calep; pyrum cucur- bitinum a. librale Cn (5): Gruſzki ktore zową gdule, piekącz tak ieſć po iedzeniu FalZioł V 64, II 1c [2 r.]; Cucur- bitanus, Co xtalt albo formę ma korbſową. Ut, Cucurbitana pira, Gdule/ gruſzki. Mącz 70d; Achras ‒ Zimoſtratki, grdulie, gniełky, lieſnegruſzky. Calep 17a.

2. [bot. Lathyrus tuberosus L. (Rost: ciclamen, świni chleb); rodzaj ziela; cyclaminum, cyclaminus Cn: Gdulá. Cyclaminus rotunda. Szweinbrod Erdápffel SienHerb 130a.]

Synonimy: 1. zimostratka; 2. »chleb świni«, świński.