[zaloguj się]
[pdf]

GDYĆ (33) cn

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

1. Wprowadza zdanie wyrażające okoliczności towarzyszące orzeczeniu zdania nadrzędnego (32):
A. Wprowadza zdanie czasowe (13):
a. Zdanie czasowo-uprzednie; cum Vulg [w tym: w antepozycji (5), w interpozycji (2)] (7): BierEz Iv; Gdyć ſie o tego [człowieka] pokuśił [Pokusa] Ledwo przed kijem precż muśił BielKom D4; Gdyć vmrę pochowayćie mię w grobie w ktorym mąż Boży leży Leop 3.Reg 13/31; Pomáżże tedy żołćią ocży iego/ kthory gdyć pocżuie kąſánie żołći/ będźie tharł ocży/ y zrzući z nich bielmo/ á ogląda ćię. BibRadz Tob 11/7[8]; BudBib Tob 11/7[3].

Połączenie: »gdyć ... tedy(ć)« (2): Gdyć wſtanie goſpodarz y zámknie drzwi/ á poczniecie ſthac ná dworze kołácąc we drzwi á mowiąc/ Pánie Pánie othworz nam/ A on wam odpowie mowiąc/ Niewiemći z kąd wy ieſteſćie. Tedy poczniećie mowić [Ex quo autem surrexit pater-familias ... Tunc incipietis dicere] BibRadz Luc 13/25; RejPos 225.

b. Zdanie czasowe z odcieniem warunku wskazuje na zbieżność w czasie sytuacji mogących nastąpić; cum PolAnt [w tym: w antepozycji (5), w postpozycji (1)] (6): HistJóz E2; Twoy ći grzech będzie goſpodże Gdyć mu tą rzecż łep ogłodze RejJóz D5; A gdyć korzenia pytai⟨ą⟩ Koſtow⟨a⟩ć go więċ chwytai⟨ą⟩. Wieċ ſwieze na wirſchu mieway RejKup e2; RejFig Aa8v; Lecż my wiemy ſkąd then ieſt/ á gdyć przydźie Kryſthus żaden nie wzwie ſkądby był. BibRadz Ioann 7/27; Gdyćſye koniowi kopytá zſycháią/ vczyń mu dół przedeżłobem/ nogam przednim SienLek 176.
B. Wprowadza zdanie czasowo-warunkowe [zawsze w antepozycji] (5): BibRadz 2.Reg 16/21; cżekaymy nieprzyiaćielá gotowo/ by nas ſpiących niezáſtał/ gdyć nas obáczy gotowe/ będzieć mu żal ſwego vporu. BielKron 244v; Ale gdyć będzye mocno wierzył iż on nigdy nie zle nie cżyni/ záwżdy ſie káżda ſpráwá iego káżdemu podobáć muśi: á obroci ſie ku wielkiey pocieſze káżdemu wiernemu iego. RejPos 206v.

Połączenie: »gdyć ... tedyć« (2): A gdyć obalon będźie ieden Bog Oćiec/ tedyć iuż y Syn Boży Bog z Bogá nie może być/ Abowiem áby był Synem Bożym/ muſiał ſię z onego iednego Bogá vrodźić GrzegRóżn E4; SienLek 96v.

C. Wprowadza zdanie przyczynowe z odcieniem warunku [w tym: w antepozycji (7), w postpozycji (3), w interpozycji (3)] (13): luż tu dziatki nie możem być/ Gdyć goſpodarz iął się robić. BierEz O, O; OpecŻyw 38; Bo gdyć mye Bogá ſwego nigdy nye wzywáli/ Prożnoćby myę yuż kyedy w ſercoch ſwych poználi. LubPs N5v; OrzList g; Tu iuż rozumieſz/ gdić tám był/ iż cokolwiek ſie tám dzyało/ iż to wſzytko byłá wola Oycá iego niebieſkiego RejPos 43v; RejZwierc 177v.

Połączenie: »gdyć ... tedyć« (4): Bo gdyć mu wſzyſtkie rzecży podłożył/ tedyć mu nic niepodłożonego nie- zoſtáwił [In eo enim quod omnia ei subiecit, nihil dimisit non subiectum ei] Leop Hebr 2/8; CzechRozm 93; Bo gdyć iuż ná on cżás ſzedł/ to ieſt/ táiemnicę niezbożnośći ſpráwował/ tedyć to niepodobna/ áby ieſzcże nie miał wykonáć tey táiemnice y przyść. CzechEp 354, 367.

a. Przy zdaniu nadrzędnym pytajnym wprowadza argument podpierający retoryczność pytania, uzasadniający postawę mówiącego [zawsze w antepozycji] (3): gdyć miſtrzowi ſwemu napirwſzemu wino nie przepuśćiło/ á ku wſtydu wiecżnemu go przywiodło/ á coż dziſieyſzego Bachá iáko nie ma zbłaźnić BielKron 6; gdyć kędy dáleko na ſtronie mieſzkáiących ćierpieć nie może: á iákoby ie v śiebie ćierpiał? CzechEp 59, [400].
D. Wprowadza zdanie przyzwolone: choć (1):

Połączenie: »gdyć ... przedsię« (1): Miſtrzu gdyćiechmy przez wſzytkę noc prácowáłi/ przedſięſmy nie nie poi- mali [per totam noctem laborantes nihil cepimus] BibRadz Luc 5/5.

2. Zdanie dopełnieniowe (1):

Połączenie: »gdyć ... to« (1): nye nad naturą ſyą bog mſzcy a przeto gdycz y zyuod zamyka to czyny aby dzywnyey znouu odtwarzayącz boſky dar był by poznan PatKaz III 105.

Cf GDY, GDYBYĆ, GDYĆBY

AK