![[zaloguj się]](/static/img/icons/lock.png "Zaloguj się"){kind=icon}
![[SŁOWNIK POLSZCZYZNY XVI WIEKU]](/static/img/spxvi-logo.png){kind=logo}
![[SEARCH]](/static/img/icons/magnifier-left.png){kind=icon}
| « Poprzednie hasło: GĘDĄCY | Następne hasło: GĘDZENIE » |
![[pdf]](/static/img/icons/document-pdf-text.png "Pobierz artykuł hasłowy w formacie PDF"){kind=icon}
GĘDEK (1) sb m
Fleksja
| sg | pl | |
|---|---|---|
| N | gędek | |
| A | gądki |
sg N gędek. ◊ [pl A gądki ].
Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. gędziec.
Człowiek grający na instrumencie strunowym: Lyricen ‒ Gędek. Calep 623b; [Ale tu Gądki/ y piſzcżki maſz rozumiec nie ty ktorzy ſię vcżćiwą Muſiką przyſtoynie zábawiáią/ ále owy ktorzy ſie od kárcżmy do kárcżmy tułáią/ álbo z pieſkámi táńcuią/ y tym podobne. SzczerbSpecSax 16 (Linde).]
Cf GĘDZIEC
AL