« Poprzednie hasło: [AKOLICTWO] | Następne hasło: AKOLUT » |
AKOLIT (19) sb m
akolit (15), akolut (4); akolit Murm, ComCrac, KrowObr (9), Leop, Mącz, KochAp, SarnStat; akolut WujJud (4).
k : c : cc (17 : 1 : 1).
Pisane dużą literą, prawdopodobnie a oraz o jasne.
Fleksja
sg | pl | |
---|---|---|
N | akolit | akolitowie, akoluty |
G | akolit(o)w | |
D | akolit(o)m | |
A | akolita | akolity |
I | akolitami | |
inne | pl N a. A - akolity |
sg N akolit (2). ◊ A akolita (1). ◊ pl N akolitowie (7), akoluty (4). ◊ G akolit(o)w (1). ◊ D akolit(o)m (1). ◊ A akolity (1). ◊ N a. A akolity (1). ◊ I akolitami (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI (1 z tych samych przykładów) ‒ XVIII w.
Akolita, duchowny katolicki posiadający jedno z niższych święceń; acolythus, ceroferarius Murm; acoluthus Mącz, acolythus et ceroferarius qui sequitur diaconum et subdiaconum in ministerio et cereos tenet dum legitur Evangelium; acoluthus scribi deberet Cn (19): Acolythus ein kertzentrager Akolit álbo pirwego ſwyęcenya żák. Cero- ferarius idem Murm 173; okrom tych ſlug koſczielnych ktorzi by telko Accolitovie byli a zony mieli [...] czy [lege ci] niemayą bycz poczytany kv ſądu Duchownemv ComCrac 20v; Tę poſlugę [świece nosić, stawiać, zapalać, wodę i wino gotować] tym rzetzonym Akolitom dáiećie/ y dla tych ſwiec ſwiecnoſſámi ie zowiećie. KrowObr 121v, 121v [3 r.], 122, Qq4, Tt3v; The [Tessaloniczan] záleca Apoſtoł [Paweł] piſſąc im z Aten przez Tychiká Dyakoná/ y Onezymá Akolitá Leop 1.Thess arg; Acoluthus latine consequens Náſládownik właſnie/ ále obyczay otrzymał że też Akolit zowiemy [...] Od náſladowánia Mącz 2d; Dyakonowie tákże/ Subdiakonowie/ Akoluty/ Exorcyſtowie/ Odwierni/ kośćiołowi ſłużą y potrzebni ſą. WujJud 142, 141v, 142, L1; to ſą Akolitowie/ co ie Biſkup święći. KochAp 12; SarnStat 215.
Szereg: »akolit albo świecnosz« (2): to ſą Apoſtolſkie ſlowá/ kthore nie dotych rzetzonych Akolitow/ álbo Swiecnoſſow/ ále do wſzytkich wiernych piſze KrowObr 122, 122.
Synonimy: naśladownik, świecnosz.
KK