Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: GNOJEK

Następne hasło: GNOJENNY »

GNOJENIE (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w gnoić).

Fleksja

	sg
N	gnojeni(e)
G	gnojeni(a)

sg N gnojeni(e) (1). ◊ G gnojeni(a) (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde bez cytatu.

Znaczenia

1. Rzeczownik od „gnoić”: użyźnianie nawozem (1)
2. Rzeczownik od „gnoić się”: jątrzenie się, ropienie (2)

1. Rzeczownik od „gnoić”: użyźnianie nawozem; stercoratio Calep, Cn (1): Stercoratio ‒ Gnoienie. Calep 1004b.

2. Rzeczownik od „gnoić się”: jątrzenie się, ropienie (2): Białek Iaiecżny kładą w lekarzſtwa nakażde bolenie gdzie nie trżeba gnoienia. FalZioł IV 20a; abowiem ſuchoſcią ſwą wyſuſza wilgotę wſzelką ktora ieſt przycżyna gnoienia GlabGad 17.

Synonim: 2. ropienie.

Cf GNOIĆ, GNOIĆ SIĘ