[zaloguj się]
[pdf]

GOŃBA (1) sb f

Fleksja

A sg gońbę.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Zawody, turniej, potykanie się (zwłaszcza rycerskie):
Szereg: »gońba albo szermowanie«: Bustarii, Szermierze álbo gońce byli/ ktorzi v ſtárych ludźi przi paleniu ciáła nieyáką grę/ gońbę álbo ſzermowánie okázowály/ v nas/ páchołek we zbroyi drzewo z koniá łamie przi pogrzebie. Mącz 28b.

Synonimy cf GONIENIE.

Cf GONIENIE, GONITWA, GOŃCZA

ZZa