[zaloguj się]
[pdf]

GUBIĆ SIĘ (5) vb impf

się (3), sie (2).

Fleksja
indicativus
praes
sg pl
3 gubi się gubią się
conditionalis
pl
2 m pers byście się gubili

praes 3 sg gubi się (2). ◊ 3 pl gubią się (2). ◊ con 2 pl m pers byście się gubili (1).

Sł stp brak, Cn w innym znaczeniu, Linde XVIII w. w innym znaczeniu.

1. Doprowadzać się do upadku, nieszczęścia, zniszczenia, śmierci (4):
a. W funkcji zwrotnej (3): Kto chwały ze krwie niewinnégo Mężobóyſtwá nabywa: iáwnie ſye tym chłubi/ Y nieopátrzną rádą ſam z ſwemi ſye gubi. ZawJeft 40; Gdy okręt tonie/ á wiátry go przewracáią: głupi tłomoczki y ſkrzynki ſwoie opátruie/ y ná nich leży/ á do obrony okrętu nie idźie. y mnima że ſię ſam miłuie/ á on ſię ſam gubi. SkarKazSej 667a.

gubić się czym (1): Boże day wam to baczenie/ ábyśćie ſię tym tákim łákomſtwem/ Krolá y Rzeczpoſpolitą obrażáiąc/ ſámi nie gubili SkarKazSej 693b.

b. W funkcji wzajemnej (1): Ták iedná ſektá drugą pożeráiąc wſzytkie giną/ á wedle Apoſtołá ſamiſię iedząc/ ſámiſię gubią y nietrwáią. SkarJedn 24.
2. Ulegać unieważnieniu, skasowaniu (w funkcji strony biernej) (1): IAKO KONTRACTY gubią ſye. [,..] Przez Ceſſią, á kwitowánie, káſſowánié, y Rezygnácią obliczną wſzelákié inſcriptiae ſiſtuntur SarnStat 697.

Synonim: 1. ginąć.

Formacje współrdzenne: pogubić się, zagubić się, zgubić się.

KW