[zaloguj się]
[pdf]

POGUBIĆ SIĘ (2) vb pf

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
pl
3 m pers pogubili się

fut 3 pl pogubią się (1). ◊ praet 3 pl m pers pogubili się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Doprowadzić się do upadku, przyczynić się do własnej zguby (o wielu) (2): puśćił P. Bog niezgodę miedzy nie [Abimelecha a obywateli miasta Sychem]/ iż ſię ſámi wádząc z ſobą pogubili/ y Abimelech zábit/ y miáſto Sychem zburzone zoſtáło. SkarKazSej 675b.

pogubić się czym (1): bo proſtym ſmáczne to pochlebſtwo: iż też oni rządźić y wolnośći ſwoiey vżywáć máią. y ládá zły iáki ięzyk/ y śmiáła ſwowolność/ námowi ich do rzeczy bárzo ſzkodliwych/ głupich/ y ktoremi ſámi ſię pogubią. SkarKazSej 695a.

Synonimy: pobić się, porazić się.

Formacje współrdzenne cf GUBIĆ SIĘ.

JDok