[zaloguj się]
[pdf]

GUBIENIE (10) sb n

Pierwsze e jasne, końcowe pochylone.

Fleksja
sg
N gubienié
A gubieni(e)
L gubieniu

sg N gubienié (4). ◊ A gubieni(e) (4). ◊ L gubieniu (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

1. Zabijanie, tępienie; może też prześladowanie [kogo, czego] (3): Much gubienié/ [...] Myſzy gubienié SienLek S3v; Przełożeni nád ludźmi bogowie ſą źiemſcy/ nie tylo dla tego/ iż moc Bożą máią ná gubienie złych/ y ná ożywienie dobrych y niewinnych: Bo ſam P. Bog vmarza y ożywia SkarKazSej 665a.
2. Usuwanie, pozbywanie się (4):

gubienie czego (3): Gnid gubienié SienLek S2, 87, T2.

W przeciwstawieniach: »gubienie ... nabycie (2), mnożenie« (3): Ale ieſli byłá radá o gubieniu mleká/ potrzebna też zaś ieſt/ o nábyciu iego SienLek 87; Włós ná głowie y indźie gubienié y mnożenié SienLek T2, 46.

3. Zbrojne najeżdżanie (3):
Wyrażenie: »gubienie ziem(ie)« (3): á też tám były na ten cżás kráiny nápoły puſte/ przez gubienie źieḿ Attile BielKron 338v, 171, 173.

Synonim: 3. najeżdżanie.

Cf GUBIĆ

KW