[zaloguj się]
[pdf]

HACZEK (13) sb m

a pochylone, e prawdopodobnie jasne (tak Cn).

Fleksja
sg pl
N håczek håczki
G håczk(o)w
A håczki
I håczkami

sg N håczek (1). ◊ pl N håczki (1). ◊ G håczk(o)w (6). ◊ A håczki (3). ◊ I håczkami (2).

Sł stp: haczki, Cn notuje, Linde XVI i XVIII w.

Dem. od „hak” (13):
1. Przedmiot lub część przedmiotu służąca do spinania, złączenia tkanin; haftka; sprzączka lub kółko; ansa, circulus Vulg; acellatura, uncinus PolAnt (12): Vcżyniż y pięćdzieſiąt ſpieniow miedziánych/ ktoremiby hacżki były ſpięte Leop Ex 26/11, Ex 26/6, 10 [2 r.]; Petlic Hiácyntowych pięćdźieſiąt ktore haczkámi ſpinano. BibRadz I 46, Ex 26/6, I 46 [2 r.], Ex 28/13, 14, 39/16, 18.

W charakterystycznym połączeniu: złoty haczek (3).

2. Narzędzie z zagiętym końcem służące do chwytania, wyciągania czegoś; hamulus Calep, Cn; clavus uncinatus Cn (1): Hamulus ‒ Hączek. Calep 471b.

Synonimy: 1. haftka, przęcka, zakowka, zapinadło, zapona, zaponka.

Cf HACZYK

KN