[zaloguj się]
[pdf]

HAMUJĄCY (10) pars praes act

hamujący (9), hamując (1); hamujący SarnStat (9); hamując HistHel.

a jasne.

Fleksja

sg m N hamując (1). ◊ pl N subst hamującé (3). ◊ G hamujących (4). ◊ D hamującym (1). ◊ A subst hamującé (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s. v. hamować.

Powstrzymujący, powściągający kogo; utrudniający co (10):

hamujący kogo (1): Nie był ich [Żydów] kto hámuiąc/ bo ſámi krolowie/ Ku wſzytkiemu ſzaleńſtwu/ byli powodowie. HistHel [A2]v.

a. praw. Przeszkadzający normalnemu działaniu prawa (9):

hamujący co a. czego (5): Liſty ſpráwiedliwośći hámuiącé od Duchownych do ſądów Ziemſkich nie máią bydz dawáné. SarnStat 774, 113, 774, 936 [2 r.].

Wyrażenie: »list (sprawiedliwości) hamujący« [szyk 8 : 1] (9): áby Prełáci duchowni od tákowych liſtów ſpráwiedliwośći hámuiących przeſtáli [a tálibus inhibitionibus faciendis penitus cessent JanStat 239]/ á zwłaſczá w ſpráwách o rzeczy do ſądu świetckiégo przynależących. SarnStat 113 [idem 774, 936]; Kto liſty hámuiącé do ſądu wnośi [Qui literas inhibitionis producit JanStat 121], [...] winą cztérnaśćie grzywien niech będzie karan SarnStat 775; Tákże Sędźiowie Ziemſcy y Grodzcy tákowym liſtóm hámuiącym [huiusmodi literis inhibitionum JanStat 121] mieyſce dáiący/ cztérnaśćie grzywien winą niech będą karáni. SarnStat 775, 774 [3 r.], 775, 936 [2 r.].

Cf HAMOWAĆ

BZ