[zaloguj się]
[pdf]

HARCERZ (4) sb m

harcerz (4), [arcerz].

a jasne, e w przypadkach zależnych jasne.

Fleksja
pl
N harcerze
G harcerz(o)w
A harcerze

pl N harcerze (1). ◊ G harcerz(o)w (2). ◊ A harcerze (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Wojownik walczący pojedynczo przed bitwą na oczach obu wojsk nieprzyjacielskich; także: żołnierz, rycerz; doryphoros, lancearius, trossullus Cn (4):
W przen (2): Toć ieſt napirwſzy hetman/ zową gi Warchołem/ [...] A ći iego hárcerze/ co wolno latáią/ Wierz mi że o tym pilność vſtáwicżną máią/ Iákoby ludzi rozne rozlicżnie wádzili RejWiz 168; [Panie] Rozgróḿ zbroyné hárcerze/ y groźne hetmány KochPs 99.
a. Żołnierz należący do przybocznej straży króla lub hetmana; apparitor regis, custos corporis, excubitor, defensor corporis, imperatorum protector, praetorianus miles, satellus, scutarius protector, speculator, spiculator, stipator regis a, praetoris, submotor aditus Cn (2): Dworu y Harczerzow cotrochę przyięto y ta trocha płocha roziezdza się, ze skarbu nie są pewni swey płacy. ActReg 124; Ktorzy [Żórawie] mu [królowi Pigmejów wypuszczonemu z niewoli] y hárcerzow ſwoich pozycżyli/ Aby go przez te gory ſwe przeprowádźili. KmitaSpit C6v; [Satelles Arcerz/ Veles Hayduk. UrsinGramm 159.]

Cf HARCOWNIK

KN