[zaloguj się]
[pdf]

INTERDYKT (17) sb m

e jasne.

Fleksja
sg pl
N interdykt interdykty
G interdyktu interdyktów
A intérdykt interdykty
I interdykt(e)m
L interdykcie

sg N interdykt (1). ◊ G interdyktu (2). ◊ A intérdykt (4). ◊ I interdykt(e)m (3). ◊ L interdykcie (3). ◊ pl N interdykty (1). ◊ G interdyktów (1). ◊ A interdykty (2).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI – XVII(XVIII) – XVIII w.

praw. W prawie kanonicznym kara kościelna zakazująca korzystania z niektórych dóbr duchownych; jest on bądź osobisty, dotyczący tylko danej osoby, bądź miejscowy zabraniający sprawowania na danym miejscu, obszarze obrządków religijnych oprócz udzielania sakramentów osobom umierającym [interdictum – zaklęcie Mymer1 12v, BartBydg; ‒ zakazanie albo dekret, mandat krolewski, biskupi, miescki Mącz 87c; ‒ zapowiedzienie Calep; dekret, sąd, skazanie, skaźń, zakazanie, zawieszenie kościelnych obrządków publicznych – interdictum Cn] (17): [tu jest napisane] o interdiktcie trzech dni przeſtánia od ſłużby bożéy [super interdicto triduano JanStat 228b] SarnStat 185 [idem] 112, 226.

interdykt na co (2): Iámuſz Arcybiſkup dał interdykt ná Krákowſkie biſkupſtwo. BielKron 363, 349.

interdykt na kogo (1): [papież] poſłał interdikt/ to ieſt klątwę wielką nań. BielKron 362.

W połączeniu szeregowym (1): Tu iuż nie máſz w tym poſelſtwie/ áby mocą/ klątwą/ dzwonkiem/ interdiktem/ miał być kto związan y rozwiązan s tego vpadku ſwoiego. RejPos 119v.

Zwroty: »być w interdykcie« (1): Kłusz ſie z miáſtá Benedikćie Boś iuż w trzećim interdikćie RejRozpr Cv.

»dać, posłać interdykt [na co, na kogo, do czego = obejmujący co]« (2 : 2): Papież poſłał interdikt do Polſki/ iż długo były kościelne ſwiątośći zapowiedziáne. BielKron 348, 317, 362, 363.

»rozgrzeszenie od interdyktu [komu] dać« (1): xyęza s kapituly [...] bendą povinny pana Viernossa [...] vypusczicz dobrovolnie spostempku prawa y sprzezyskoff ktore byly przevyedly na nym w Duchownym prawie [...] tham ze y rozgrzessenye zvpelne oth Interdictu ktorym byl dla thego zaklęth dacz. ZapWar 1550 nr 6665.

»zakląć [kogo, co] interdyktem« (2): Lubuſki biſkup y Wrocſłáwſki/ záklął interdyktem poſpolity lud mieyſki. BielKron 378v, 378v.

Szereg: »klątwa, (albo, to jest) interdykt« [szyk 4 : 2] (6): RejAp 92, 114, Ddv; [Król Polski] poſłał Lámperta Biſkupá Krákowſkiego do oycá Pápieżá áby w Polſce przeſtał interdikt/ tho ieſt wielka klątwá ná kośćioł BielKron 349, 362; O Chowániu Klątwy álbo Interdiktu tákeſmy ſkazáli [super interdicto servando taliter decernimus JanStat 241b]. SarnStat 224.

Synonimy: klątwa, mandat, zaklęcie, zapowiedzenie, zapowiedź.

IM