[zaloguj się]
[pdf]

ARBITER (2) sb m

a niekreskowane; e jasne.

Fleksja
sg
I arbitr(e)m
L arbitrze

sg I arbitr(e)m (1). ◊ L arbitrze (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI i XVIII w.

praw. Rozjemca, sędzia polubowny [arbiter – jednacz BartBydg, Mymer1; sędzia albo jednacz na którego się obie stronie dobrowolnie zdawają Mącz 14a; jednacz, rozjemca na którego się strony spuszczają Calep; rozjemca – arbiter Cn] (2): O Mediatorze, Arbitrze, sponte et iure dánym: y o Obermanie de vadibus, ná końcu naydźieſz w Práktyce SarnStat 803.
Szereg: »arbiter albo jednacz«: Tenże Irzyk Krol Czeſki arbitrem albo iednaczem brał ſobie záwżdy Káźimirzá StryjKron 627.

Synonimy: jednacz, medyjator, oberman, rozjemca.

TZ