Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [KAJANIN]

Następne hasło: KAJĄCY SIĘ »

KAJĄCY (4) part praes act

a jasne.

Fleksja

sg
m	G	kając(e)go
m	L	kającym

pl
G		kających

sg m G kając(e)go (1). ◊ L kającym (1). ◊ pl G kających (2).

Sł stp s.v. kajać (się), Cn brak, Linde XVI w. s.v. kajać się.

Znaczenia

I. Imiesłów od „kajać się”: wyrażający żal, skruchę (3)
- a. W funkcji rzeczownika (2)
II. Imiesłów od nie zaświadczonego u nas „kajać” i upominający kogoś; w funkcji rzeczownika (1)

I. Imiesłów od „kajać się”: wyrażający żal, skruchę (3):

Zwrot: »trwać w kającym żywocie« (1): raczyſz mi pȯmoc przed ſię trwać w kaiącym żywocie SeklPieś 20.

a. W funkcji rzeczownika (2): dai mi być iednym ſkaiących SeklPieś 20; ArtKanc L10.

II. Imiesłów od nie zaświadczonego u nas „kajać” i upominający kogoś; w funkcji rzeczownika (1): Godźi ſię tedy yżebiſmy y nam słuſznie złorzecące ſcierpiáli/ y kaiących słuchali. KwiatKsiąż D4v.

Cf KAJAĆ SIĘ, KAJĄCY SIĘ