« Poprzednie hasło: KANALIK | Następne hasło: KANAŁOWY » |
KANAŁ (12) sb m
-n- (10), -nn- (2).
Pierwsze a jasne, drugie pochylone.
sg | pl | |
---|---|---|
N | kanåł | kanåły, kanåła |
G | kanåłów | |
A | kanåł | kanåły |
I | kanåłami |
sg N kanåł (4). ◊ A kanåł (3). ◊ pl N kanåły (1) Calep, kanåła (1) Mącz. ◊ G kanåłów (1). ◊A kanåły (1). ◊ I kanåłami (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.
»kanał albo rura« (2): Euripi dicuntur, Zrzódłá/ Kánałá albo rury którémy z daleká wodę do miáſta álbo ynſzego mieyſca/ przywodzą/ row ſtrugá/ przekop też może być zwan. Mącz 109c; A nie mamy żadnégo dylá ani Ofiáry/ przez którąbyſmy mogli ſye ziednoczyć z Bogiem/ iedno przez tę/ [...] przez którą/ iáko przez kánał iáki/ álbo przez rurę iáką/ przywłaſzczamy ſobie duchem ſtreſktánym/ y ſercem ſkruſzónym [...] dobrodźieyſtwo ono krzyżowéy [...] Ofiáry. OrzQuin N3.
»kanał, (albo) rynna« [szyk 1 : 1] (2): iż Pan Chryſtus [...] z Pánny Máryey ćiáłá żadnego nie wźiął/ tylko przez iey żywot/ iáko przez iáki kánał álbo przez rynnę przeſzedł ReszPrz 79; Calep 156a.
kanał na czym (2): Striae ‒ Kanałi na słupach wdłuz wydłubane. Calep 1010a, 1010a.
Synonimy: 1. fasa, koryto, przekop, row, rura, rynna, struga; a. kloaka, rynsztok, sakret; 2. wydrożenie.
AL