« Poprzednie hasło: KAPTOR | Następne hasło: KAPTURAĆ » |
KAPTUR (73) sb m
a jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie); tekst nie oznacza ó.
sg | pl | |
---|---|---|
N | kaptur | kaptury |
G | kaptura, kapturu | |
D | kapturowi | |
A | kaptur | kaptury |
I | kapturem | kaptury, kapturmi |
L | kapturze | kapturach, kapturz(e)ch |
sg N kaptur (13). ◊ G kaptura (8), kapturu (1); -a : -u RejZwierc (1 : 1). ◊ D kapturowi (1). ◊ A kaptur (21). ◊ I kapturem (5); -em (1), -(e)m (4). ◊ L kapturze (5). ◊ pl N kaptury (2). ◊ A kaptury (11). ◊ I kaptury (2), kapturmi (1); -y SkarKazSej; -y : -mi OrzRozm (1 : 1). ◊ L kapturach WysKaz (2), kapturz(e)ch (1) BielKron.
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XIX w.
- 1. Obszerne nakrycie głowy przed deszczem, wiatrem i chłodem, często połączone z dłuższą lub krótszą peleryną
(47)
- Przen: Przymówka, obmowa, potwarz, posądzenie, zarzut (14)
- a. O stroju żałobnym (3)
- b. O stroju pasterskim (1)
- c. O stroju błazeńskim (3)
- d. O ubiorze zakonnym (4)
- 2. Konfederacja szlachecka (szczególnie w okresie bezkrólewia); sąd nadzwyczajny (tzw. kapturowy) powołany przez tę konfederację dla sądzenia przestępstw kryminalnych; wyrok tego sądu, który, potwierdzony przez następnego króla, stawał się obowiązującym prawem (w XVI w. obyczaj ten wykorzystywano głównie dla rozgrywek religijnych) (26)
W charakterystycznych połączeniach: kaptur czarny; kaptur wdziać, włożyć; w kaptur(y) poubierać się, ubrany; w kapturze chodzić (5).
[peryfr. »wstrząsnąć [komu] kaptura« = mieć stosunek płciowy: A oná boiąc ſie śmierći/ ſpałá ſnim/ a wſtrząſnąwſzy iey kápturá ſzedł precż. HistPonc I2v.]
W połączeniach szeregowych (2): Inſze tákie y owákie przymowki/ ſzácunki/ vſzcżypki/ drapánia/ przezwiſká/ káptury/ ktorych pełne ieſt Wędźidło [...] puſzcżam imo ſię CzechEp 71, 94.
»[kogo] kapturem nakryć« = przypisać coś (1): y to też iż on ſwym właſnym nas kápturem/ ktory nam nie ſłuży/ nákryć chce CzechEp 215.
»[kogo] w kaptur oblec« = posądzić o coś (1): obroćił ſię záraz ku oſobie moiey/ y ku bráćiey mey: chcąc mię w ten káptur oblec o kthorym mnima/ żeby iy ziął z Papieżá ſwego CzechEp 337.
»kaptur [na kogo] wewłoczyć« = posądzić o coś (2): A nie może ieden ná drugiego kápturá dla rożney wiáry wewłocżyć. CzechEp 13, 56.
»włożyć kaptur [na kogo]« = postawić zarzut (1): włożmy iuż ten káptur/ w imię Boże/ zá otwárćiem nam drogi do tego przez X. K. ná ſámego Papieżá. CzechEp 408.
»kaptur [z kogo] zejmować« = oczyszczać z zarzutów (2): y to wyſtáwiáiąc ná iáſnią/ iż X. K. nie k rzecży to cżyni/ że vſpráwiedliwiáiąc Papieżá Rzymſkiego/ y káptur Antychriſtowſki: z niego zyimuiąc/ ná nas iy wewleć vśiłuie. CzechEp 11v, 383.
W połączeniu z przymiotnikiem od nazwy miejscowej (2): Káptur Krákowſki 1572. który ſie zgadza z ſtárym w Rádomſku 1382. vczynionym, y z Wárſzáwſkim Generálnym 1573. których obá w Metryce Státutowéy znaydzieſz. SarnStat 5, 1182.
W połączeniu szeregowym (1): Skąd y one Káptury y Przywileie/ y Confoederáciȩ ſtárſzych náſzych przećiw Kácerzom vroſły. WujJud 16v.
W charakterystycznych połączeniach: kaptur krakowski, srogi, stary, wołyński; kaptur czynić (2), działać, utwierdzić; kaptura [na kogo] wołać; na kaptur wołać (5); kapturowi podlec; kapturem bronić (2), grozić (2).
»prywilej i (a) kaptur« (5): Krol Prywileymi/ á przodkowie náſzy Kápturmi/ ná wieczne czáſy kácerſtwu onemu zábiegáli. OrzRozm G, F4v, G [2 r.]; áby Król brónił Ołtarzá przećiwko Kácérzóm/ Iágiełłowym Prywileiem/ y Przodków náſzych Kápturem ſrogim. OrzQuin E2v. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.].
»spisek i kaptur« (1): ſpiſki y káptury czyniąc przećiwko kożdemu Práwu poſpolitemu niepoſłuſznemu OrzRozm Ev.
Synonimy: 1. kapica; 2. konfederacyja.
MM