[zaloguj się]
[pdf]

ARENDARZ (8) sb m

Pierwsze a jasne, drugie pochylone; e jasne.

Fleksja
sg pl
N arendårz
D arendårzowi
A arendårz(o)w

sg N arendårz (6). ◊ D arendårzowi (1). ◊ pl A arendårz(o)w (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Dzierżawca obiektow majątkowych, dochodów; manceps Calep, Cn; emphiteuta Calep; conductor, publicanus, redemptor Cn [arendarius Łac śr] (7): Manceps – Czelnik, arendarz. Calep 633b, 361a; Imięnie leśne Arendarz náymuiąc, ma go vżywáć ták coby nie ſpuſtoſzył SarnStat 1277, 1256, 1257, 1277.
Szereg: »najemnik albo arendarz«: przerzeczony A. dał temu naiemnikowi álbo Arendårzowi D. iſtotné dźierżenié w przerzeczoné dobrá C. SarnStat 1257.
2. Kupiec monopolista; monopola Modrz [monopola, kupiec który wszelakie rzeczy zakupuje tak, iż wszyscy inszy muszą od niego kupować Mącz 230a] (1): Iákie pohámowánie Arendarzow? [quae monopolarum coarctio] ModrzBaz 142.

Synonimy: 1. celnik, dzierżawca, najemnik.

Cf ARENDATOR

AK