[zaloguj się]
[pdf]

AREOPAGUS (7) sb m

Areopagus (5), Aryjopagus (2); Areopagus Leop, WujNT (4); Aryjopagus ModrzBaz (2).

Pisane dużą literą; nagłosowe a oraz e, o prawdopodobnie jasne; drugie a prawdopodobnie pochylone.

Fleksja
sg
N Areopaͦgus
G Areopågu
L Areopågu

sg N Areopaͦgus (2). ◊ G Areopågu (4). ◊ L Areopågu (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: Areopag.

1. n-loc Wzgórze Aresa w Atenach, słynne z odbywających się tam sądów [Areopagus – ulica tak zwana w Ateniech, Latine vicus Martis, ab ᾽Άρης Mars et πάγος vicus, a templo Martis sic cognominatus, ubi causae criminariae et capitałes iudicabantur, Mącz 15c] (3): Areopágitowie byli w Athenách Sędźowie/ od Aryopagú vlice ták názwáni. Aryopagus lepak rozumie ſię zGreckiego Márſowa vlicá. ModrzBaz 87v marg; WujNT 468 marg.
2. Rada w starożytnych Atenach, zwana tak od wzgórza Aresa, na którym odbywała sądy; Areopagus Vulg (4): Y porwawſzy go/ [św. Pawła] wiedli do Areopagu WujNT Act 17/19, 22, 34.
Zestawienie: »Dyjonizyjusz z Areopagu« n-pers Dionysius Areopagita Vulg: [św. Paweł] Dionizyuſza z Areopagu ku KryXtuſowi náwroćił. Leop Act 17 arg. Cf AREOPAGITA.

AKtt, TG