[zaloguj się]
[pdf]

KAWALKATOR (2) sb m

Pierwsze i drugie a jasne; -kåtor (1) PaprPan, -kator (1) NiemObr (Cn a pochylone); teksty nie oznaczają ó.

Fleksja

N sg kawalkåt(o)r (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Jeździec, ujeżdżacz koni; agitator a. domator a. domitor a. exercitator equorum, desultor, equiso, magister equestris disciplinae, magister equitandi Cn [cavalcator Łac śr] (2): Więc káwálkator dobry ále nie ná konie/ Ná báchmáty co Grecy walcżyli więc o nie. PaprPan I2.
W przen (1): A wzdameś zły Káwálkátor/ ni Polſki ni Włoſki. Bárzoś oſtre iádowite Wędźidło vkował/ Ktorymbyś rad wſzytko Boże ſtadko pomordował. NiemObr ktv.

Synonimy: koniarz, koniusz, koniuszy, masztalerz, objeżdżacz.

Cf KAWALER

AL