[zaloguj się]
[pdf]

KAZICIEL (2) sb m

a oraz e jasne.

Fleksja
sg pl
N kaziciel kazicielowie, kaziciele

sg N kaziciel (1). ◊ pl N kazicielowie (1), [kaziciele].

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.

Ten, kto wyrządza szkodę, psuje, niszczy; Turca, vastator Mącz; confector, contritor, corruptor, perditor, tritor Cn (2): Turca etiam significat vastatorem, Puſtoſzyciel/ Káźiciel. Mącz 470a; [Pátrzayże/ iáko ći dźiśieyſzy káźićiele nowi [= heretycy]/od náuki y żywotá Ianá świętego dáleko odſtąpili WujPosN 1584 249 (Linde)].

Tłumaczenie hebrajskiego słowa „chowel” (1): Nohámá/ tłumácży ſię wdzięcżna/ záś Chowelim kázićielowie BudBib I 465b marg.

Synonimy: gubiciel, pustoszyciel.

Cf [KAZIEDLNIK], KAŹCA, SKAŹCA

KW