« Poprzednie hasło: KIEŁZAĆ SIĘ | Następne hasło: KIEŁZNANIE » |
KIEŁZNAĆ (8) vb impf
kiełznać (4), chełznać (4); kiełznać ModrzBaz, Calep, GrabowSet, RybGęśli; chełznać RejWiz, RejPos, PaxLiz, SzarzRyt.
Teksty nie omaczają é (Cn e jasne); a jasne.
inf | kiełznać | |||
---|---|---|---|---|
indicativus | ||||
praes | ||||
sg | pl | |||
1 | kiełznåm | |||
3 | kiełznå | chełznają |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | kiełznåj |
inf kiełznać (2). ◊ praes 1 sg kiełznåm (1). ◊ 3 sg kiełznå (3). ◊ 3 pl chełznają (1). ◊ imp 2 sg kiełznåj (1).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.
kiełznać co (1): Bo tym kſtałtem y źrzebce ſzalone chełznáią/ Napirwey mu wędzidło chuſtą obwijáią RejWiz 44.
kiełznać czym (1): Y fortunę ſzaloną/ choć vpornie błądźi/ Chełzna twárdym muńſztukiem/ twego moc zrządzenia O mądrośći SzarzRyt B3.
kiełznać czym (2): Gdy ſyn Oycowſką wolą/ ſwe przymioty chełzna. PaxLiz E2; Kiełznay nas płacżem RybGęśli D2.
Formacje współrdzenne: ochełznać, wychełznać.
Cf KIEŁZNANIE
KW