[zaloguj się]
[pdf]

KIJANKA (3) sb f

Pierwsze a pochylone; koncowe a prawdopodobnie jasne (tak w -a).

Fleksja
sg
N kijånka
A kijånkę

sg N kijånka (2). ◊ A kijånkę (1).

Sł stp (aneks) notuje, Cn w innych znaczeniach, Linde XVII – XVIII w.

Dem. od „kijań”; z neutralizαcją funkcji deminutywnej (3):
a. Do robót ziemnych (1): Pavicula ‒ Kuanka [!] ktora ziemię ybyaią. Calep 764a.
b. Do obróbki lnu lub konopi; stuparius Calep (2): Stuparius – Kyanka ktorą konopie wibiiaią. Calep 1012b; Do przędźiwá oracż ma mieć/ miądlicę/ ćierlicę/ [...] koćieł/ potok/ kijankę. GostGosp 114.

Cf KIJ, [KIJAN], KIJANICA, KIJAŃ, [KIJOCH], [KIJOCHA]

KW