« Poprzednie hasło: KILAKROĆ | Następne hasło: KILANAŚCIEKROĆ » |
KILANAŚCIE (9) pron indecl
kilanaście (5), kielonaście (1), [kilonaście], kilanaście a. kilonaście (3); kilanaście SkarJedn (2), SkarŻyw (2), KlonWor; kielonaście FalZioł; kilanaście a. kilonaście [w funkcji G] SkarKaz, SkarKazSej (2).
Zawsze w pisowni łącznej.
Pierwsze a jasne, drugie pochylone (w tym w pierwszym 1 r. błędne znakowanie); e oraz o prawdopodobnie jasne (tak w kielo).
W funkcji N m pers (1), subst (1), G (3), A subst (2), I (1), L (1).
Składnia orzeczenia zawsze w sg (n): kilanaście jest, było (2).
Zawsze w składni rządu (G pl) rzeczownika przedmiotu liczonego.
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI w.
»kilanaście lat« [w tym: o okresie trwania: do kilanaście (2), na kilanaście (1); o umiejscowieniu w przeszłości: przed kilanaście (1)] [szyk 3 : 1] (4): SkarJedn 350; abychmy [...] tylo nápiſmo Apoſtolſkie ktore ſie nákilanaście tylo lat po zmartwychwſtániu Páńſkim śćiąga/ pátrzyć [...] mieli? SkarŻyw A5v; práwá ma tákie/ iż mężoboycá ſpokoynie w domu ſiedźieć może/ do kilánaśćie lat SkarKaz 315b; SkarKazSej 704a.
»kilka albo kilanaście« (1): Słyſzę iſz przed lat kilkiem álbo kilánaśćie/ tu w Wilnie był nieiáki náucżony cżłek Duchowny SkarJedn 350.
Cf KILANAŚCIEKROĆ, KILKANAŚCIE, KILNAŚCIE
KW