[zaloguj się]
[pdf]

KLĘCZĄCY (5) part praes act

klęczący (5), klęcząc (2); klęczący StryjWjaz, SkarŻyw (2); klęcząc OpecŻyw, KochWz.

Fleksja
sg
m Aklęcząc(e)go, klęcząc f Aklęczącą, klęcząc

sg m A klęcząc(e)go (2), klęcząc (1). ◊ f A klęczącą (1), klęcząc (1).

Sł stp s.v. klęczeć, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w. s.v. klęczeń oraz w objaśnieniu s.v. klękać.

Wspierający się na ugiętych kolanach i tak trwający w celu wyrażenia pokory, czci i uwielbienia; ingeniculatus, nixus genu, nixus in genibus, qui genu flexum summisit Cn (5): O żaloſciwá matko pelná boleſci/ by wiedziala ſyna twégo klęcżątz a vmywaiątz nogi/ tego ktory go má w ręce wydatz nieprzyiácielſkié OpecŻyw 92v; StryjWjaz C2; Raz wwięlki tydzień wkośćiele płácżącą y klęcżącą/ ieden Kápłán cudnie vpomniał: áby ćicho ſię modliłá. SkarŻyw 580.

klęczący u czego (1): tám záſtawſzy pánnę v nóg oycowſkich klęcząc/ roſkazał iéy práwie z grozą áby z nim ſzła KochWz 142.

Wyrażenie: »klęczący na kolanach« (1): A wſzedwſzy do oney Celle iego/ vyrzą go ieſzcże ná kolánách po śmierći klęcżącego y ták okrzepłego SkarŻyw 107.

Cf KLĘCZEĆ

ZCh