« Poprzednie hasło: KŁAK | Następne hasło: KŁAMACZ » |
KŁAM (15) sb m
-a- (14), -ą- (1).
a pochylone.
sg | |
---|---|
N | kłåm |
G | kłåmu |
A | kłåm |
L | kłåmie |
sg N kłåm (7). ◊ G kłåmu (1). ◊ A kłåm (6). ◊ L kłåmie (1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
kłam czyj [w tym: G sg (1), ai poss (1)] (2): GórnDworz Ee3v; Mocen ieſt áby moc nieprzyiaćielſką związał/ kłam Diabelſki zepſował ArtKanc A16v.
W przeciwstawieniu: »prawda ... kłam« (4): FalZioł I 86d; GórnDworz H8, K7; Niecnotę cnoćie przekłádaſz/ Imo prawdę kłam powiádaſz KochPs 78.
W charakterystycznych połączeniach: kłam powiadać, urodzić, usłyszeć, zepsować; w kłamie naśladować; kłam gruby (2), diabelski.
»kłam zadać« (1): A prżećię nie máſz v wás Polakow (ktorży nie możećie ćierpieć gdy wam któ kłam záda.) ſromoty/ piſáć tákich pozwow GórnRozm F2v.
»złość, kłam i zdrada« (1): Iego ſłowá ſzczéra złość/ ſzczéry kłam/ y zdrádá KochPs 51.
Synonimy: fałsz, łeż, łżyczka, matactwo, nieprawda.
Cf KŁAMANIE, [KŁAMLIWOŚĆ], KŁAMSTWO
RS