[zaloguj się]
[pdf]

KNEBEL (2) sb m

knebel (1), knobel (1); knebel KmitaSpit; knobel BartBydg.

Teksty nie oznaczają é oraz ó.

Fleksja
sg pl
N knobel
A kneble

sg N knobel (1). ◊ pl A kneble (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Kołek, niewielki przedmiot służący do przytrzymywania czegoś, także do unieruchomiania czegoś; corrigia baltei, mastigia BartBydg; linguarium Cn (2): Mastigia, dicitur corrigia baltei, vel qua mantellus conglutinatur ante, cnobel, cnaphel BartBydg 87b.
Zwrot: »kneble w gębę powtykać« (1): Bo im zárázem kneble w gębę powtykano/ Y iáko capy krępe w kupie powiązano. KmitaSpit B2v.

Synonim: knutel.

ZCh