[zaloguj się]
[pdf]

KNUTEL (1) sb m

knutel, [knotel].

Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
sg pl
G knotla
A knutel
I knutlami

[sg G knotla. ◊ A knutel.] ◊ pl I knutlami.

Sł stp brak, Sł stp nazw os, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Pałka, kij, patyk; paxillus Cn: bić go knutlámi kazał/ ták długo/ aſzby ſię Chryſtuſa zárzekł. SkarŻyw 75; [około ſzyie mu go [pas] co natężey obwiązał/ á dażkę wyiąwſzy/ miáſto knotlá nią zákręcił HistFort P2v].
[Szereg: »żerdź albo knotel«: zwłaſzcża owoc [on]ych drzew ktorych nie godźi śię obijáć żer[dźi]ámi álbo knotlámi. Cresc 1571/379 (Linde).]
2. [Knebel; tu w przen: Co gdy [szatan] ktorego poſzlákował/ á on ſię dźwiga z mocy iego/ y woła do Pánny o pomoc. Wnet nátychmiaſt wojſko ſwoie obrácał y obraca/ áby mu [...] knutel w gębę włożył BzowRóż A3 (Linde).]

Synonimy: 1. kij, palcat, pręt, rozga; 2. knebel.

ZCh