[zaloguj się]
[pdf]

KOCHAJĄCY SIĘ (22) part praes act

się (16), sie (6).

o oraz a jasne (w tym w a 2 r. błędne znakowanie).

Fleksja
sg
mNkochający się fN nN
Gkochając(e)go się G Gkochając(e)go się
Akochając(e)go się, kochający się Akochającą się A
Ikochającym się I I
pl
N m pers kochający się
G kochających się
D kochającym się
A m pers kochając(e) się
V m pers kochający się

sg m N kochający się (2). ◊ G kochając(e)go się (1). ◊ A kochając(e)go się (1), kochający się (1). ◊ I kochającym się (1). ◊ f A kochającą się (1). ◊ n G kochając(e)go się (2). ◊ pl N m pers kochający się (5). ◊ G kochających się (2). ◊ D kochającym się (2). ◊ A m pers kochając(e) się (3). ◊ V m pers kochający się (1).

Sł stp s.v. kochać, Cn brak, Linde XVII w.: kochający s.v. kochać się.

Mający upodobanie, pociąg do czegoś lub kogoś, lubiący, skłaniający się ku czemuś, znajdujący w czymś przyjemność, zadowolenie, chętnie czemuś ulegający; wysoko ceniący; pragnący [w tym: w kim, w czym (21)] (22): lud w obludnoſci y w luboſci ſie kochaiąci ku powſcięgliwoſci przywiodł. BielŻyw 29; GrzegRóżn A2; Nie tráfiliśćie ná ludzie boiázliwe/ áni w tym ſię żywoćie kocháiące. SkarŻyw 207, 142; godźiłoby ſię było pierwey od vcżćiwych/ á w prawdźie ſię wedle miárki ſwey kocháiących/ mieſzcżan Lubelſkich/ [...] o żywoćie náſzym dowiedźieć CzechEp 12, 35, 55; niechay ſobie káżdy przecżyta/ kátálog ſpraw/ y vcżynkow ćieleſnych/ [...] ktorymi ſię Bog brzydźi: y duch Boży kocháiącym ſię w nich kroleſtwo niebieſkie wypowiáda NiemObr 116; Pinguiarius – wttuſtoſczi [!] ſie kochzaiaci [!]. Calep 806b; LatHar 604.

W charakterystycznych połączeniach: w czystości kochający się, we czci bożej, w lubości, w obłudności, w ochędożce, w poczciwości, w prawdzie, w prostocie krześcijańskiej, w rozkoszach, w sławie ojczyzny, w sprawiedliwości, w świecie, w tłustości, w żywocie.

Wyrażenia: »w rozlaniu (a. wylaniu) krwie, we krwi kochający się« [szyk 2 : 1] (2 : 1): á obroń mię od ludzi złoſćiwych á wrozlaniu ſie krwie kocháiących. RejPs 86; CzechRozm 254; CzechEp 38.

»w sobie się kochający« = sibi placens PolAnt, Vulg; commendatus sibi, sui amans Mącz (3): BibRadz 2.Petr 2/10; Mącz 206c; Vmieć Pan [...] nieſpráwiedliwych ná dźień ſądny ná ſkaránie chowáć: A nawięcey tych/ ktorzy zá ćiáłem w plugáwey pożądliwośći chodzą/ á zwierzchnośćią gárdzą/ zuchwálcy/ w ſobie ſię kocháiący WujNT 2.Petr 2/10.

Szereg: »kochający się, (a) miłujący« [szyk 2 : 1] (3): Zdrayce/ ſkwápliwi/ nádęći/ w roſkoſzách ſię kocháiący rádſzey niż Boga miłuiący [voluptatum amatores magis quam amatores Dei]. BibRadz 2.Tim 3/4; SkarŻyw 357; SkarKazSej 698b.
a. Prowadzący rozwiązły tryb życia [bez dopełnienia] (1): [zaginą] ſmrodowie y plugáwcy: kocháiący ſię [deliciis adfluentes]/ w bieśiádách ſwych roſpuſtuiąc z wámi. WujNT 2.Petr 2/13.
b. Posłuszny Bogu i jego woli, przestrzegający jego przykazań (2): CzechRozm 199v; Cobym bárzo rad cżynił ku żywym w ſłowie Bożym vprzeymie ſię kocháiącym dla ktorych nie zał [!] mi prácowáć CzechEp 319.

Synonim: miłujący.

Cf KOCHAĆ SIĘ

ZCh