[zaloguj się]
[pdf]

KOCHANKA (2) sb f

o prawdopodobnie jasne (tak w kochać); pierwsze a jasne.

Fleksja
sg
A kochankę
V kochanko

sg A kochankę (1). ◊ V kochanko (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Ta, którą się kocha; umiłowana, ukochana, ulubienica, wybranka; tu przen: o duszy [czyja] (2): ále iż tobie idzie o duſzę/ ktora nędznicżká bárzo záſtydłá á záziębłá w tym twoim ſwowolnym ciele/ mieyże ſie pilnie ná piecży ábyć do końcá ták nie zámarzłá [...]. Ale iáko Dawid ciáło ogrzewał ták też thy ogrzeway tę niewinną á ſwiętą kochánkę ſwoię. RejZwierc 127v.

W połączeniu szeregowym (1): day mi to/ ábym mogł on nawdźięcżnieyſzy głos twoy vſłyſzeć: Podź przyiaćiołko moiá/ kochánko moiá/ oblubienico moiá LatHar 283.

Synonimy: oblubienica, przyjaciołka.

Cf KOCHANICA

ZCh