[zaloguj się]
[pdf]

KOŁECZKO (2) sb n

Oba o oraz e jasne.

Fleksja
sg pl du
N kołeczko kołeczka
G kołeczek
A kołeczka kołeczce

sg N kołeczko (1). ◊ pl [N kołeczka. ◊ G kołeczek.] ◊ A kołeczka (1). ◊ [du A (cum nm) kołeczce.]

Sł stp notuje, Cn s.v. zrzenice okrążek, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

Dem. od „kołko”:
Kształt koła, przedmiot okrągły; niekiedy hipokor.; anulus, circulus Vulg (2): [dwye koleczcze ſlothe pod koronv per singula latera ſkaſzdego boku oltarnego TomZbrudzBrul Ex 30/4, Ex 26/6.]
a. Słońce [czego] (1): Słonce ieſt oko Boże nieba y przyrodzenia okraſſa, kołecżko ciepłoſci BielŻyw 135.
b. Kolczyk (1): Inauris, Náuſzeki [!]/ Nieyákie ochędożenie zauſzne ze złotá/ álbo ze ſrzebra poſpolicie cigáni miewáyą kołeczká álbo pierśćionki. Mącz 167c.
c. [Okrągły nóż introligatorski, radełko: 6 młotków, kołeczka 4 InwMieszcz 1566 nr 127.]

Synonimy: b. kołstka, kołtek, nauszka, nausznica, nausznik.

Cf KOŁKO

MM