« Poprzednie hasło: KOMORNIK | Następne hasło: KOMOROWY » |
KOMORNY (13) ai
Teksty nie oznaczają ó.
sg | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
m | N | komorny | f | N | komornå, komorn(a) | n | N | komorn(e) |
G | G | G | komorn(e)go | |||||
A | A | komorną | A | |||||
I | I | komorną | I |
pl | ||
---|---|---|
N | m pers | komorni |
A | m pers | komorn(e) |
sg m N komorny (1). ◊ f N komornå (3), komorn(a) (3). ◊ A komorną (1). ◊ I komorną (1). ◊ n N komorn(e) (1). ◊ [G komorn(e)go.] ◊ pl N m pers komorni (1). ◊ A m pers komorn(e) (2).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XIX w.
»komorna rada« = prywatna rada królewska (4): Pánie BOże dayże mu Duchá Swiętego/ á rácz vpor á złą rádę od niego odiąć/ ktorą rádę poſpolićie názywáią Komorną Rádą (marg) Komorna Rádá ſzkodliwa. (–) OrzRozm F2, F2 [2 r.].
»komorny(-a) sługa, służba« [szyk 1 : 1] (1 : 1): oddáłá ie Plántyllá corce ſwey Domicilli zá komorne ſługi. SkarŻyw 435; Słuzba Komorna cum dignitate KIM aby odprawowana była doirzeć tego powinien ActReg 47.
Cf KOMORNICZY, KOMORNIK
ZZa