[zaloguj się]
[pdf]

KRADZIEŻNY (3) ai

a pochylone, e jasne.

Fleksja
sg
m D f Dkrådzieżn(e)j
Ikrådzieżn(e)m I
pl
G krådzieżnych

sg m I krådzieżn(e)m (1). ◊ f D krådzieżn(e)j (1). ◊ pl G krådzieżnych (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVIII) – XVII w, (z Cn).

Przymiotnik od „kradzież”; furtivus Cn (3):
a. Dotyczący kradzieży (1): Ad furta uti aliquo homine, Ku pomoci kradzieżney vżywáć. Mącz 510a.
b. Pochodzący z kradzieży (1):
Szereg: »kradzieżny i rozbojny« (1): O co ſię Pan Bog wielce gniewa/ y ſrodze tákich kradźieżnych y rozboynych zyſkow zákazał. SkarKazSej 704b.
c. Złodziejski (1):
Wyrażenie: »obyczajem kradzieżnem« = po złodziejsku, ukradkiem, kradnąc (1): Iakom (nyevkrath) nyewschyal obyczayem kradyeschnem (rethe alias) vathy syeczy schola yego bara [!] any vyembrzka schobory yego any kopy scherow ZapWar 1543 nr 2581.
d. [Kradnący: Nie ſą theż od złodźieiow rozni ſłudzy Páńſcy/ á niewierni ich rzecży ſtroże: y owſzem dla tego ſą hániebnieyſzy niż złodźieie ktorzy klucży niemáią/ że przed ſługą kradźieżnym/ żadna rzecż opátrzona y záwárta być niemoże. KuczbKat 328 (Linde).]

Synonimy: rozbojny, złodziejski.

Cf KRADNĄCY, KRADZIEBNY, KRADZIESKI, KRADZIONY

TG