[zaloguj się]
[pdf]

KREPOWAĆ (6) vb impf

krepować (5), krępować (1); krepować RejRozpr, PaprPan, PudłFr, Calep (2); krępować GórnRozm.

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf krepować
indicativus
praes
sg pl
1 krepuję
2 krępujecie
3 krepują
praet
sg
3 m krepowåł
imperativus
sg
2 krepuj
conditionalis
pl
3 m pers by krepowali

[inf krepować.] ◊ praes 1 sg krepuję (2). ◊ 2 pl krępujecie (1). ◊ 3 pl krepują (1). ◊ praet 3 sg m krepowåł (1). ◊ imp 2 sg krepuj (1). ◊ [con 3 pl m pers by krepowali.]

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII – XVIII w.

1. Wiązać, pętać, pozbawiać swobody ruchów; colligere, evincire Calep, Cn; adstringere, coërcere, connectere, constringere, devincire, praevincire, religare, restringere, stringere, vincire Cn [w tym: kogo (3)] (6): Więc ſzalonego człowieká/ izaſz nie imáćie? zaſz nie krępuiećie? GórnRozm B4; Calep 215a, 377a.

krepować czym (1): Chociaż ći ták vłomni ſą ná te to cżłonki/ Iednák mężnie krepuią pogány poſtronki. PaprPan Bb4v.

krepować z kim (1): iákiéy by ſye był ón Bóg zádźiwował/ Którógo Wulkan/ z żoną ſwą/ w łykách krepował. PudłFr 58.

Przen: Wiązać rzeczy, zapasy na drogę, gotować się do drogi (1): Przydzie woyná to więc krepuy Chleb ſuſz/ ſſołdrę/ krupy/ gotuy RejRozpr F2v.
2. [Popasać, karmić konie w drodze: Dźiáłá/ prochy/ zewſzytkimi wozy knim przyſłuſzáiącymi/ Puſzkarze z ich namioty/ furmáni s końmi áby tamże krepowáli/ á gotowi záwſze byli ku záprzągániu TarnConsil i3; Aby żaden nie śmiał krępować z obozu, jedno w oboz, ani bud czynić; a kuchnie aby były opodal od obozu UstWojsk 1561/104; a potymby z pocztem temu, komuby woz został, nie miał przy czym krepować w obozie. A okrom obozu nie dopusczą z pocztem stać nikomu, jeno w obozie. UstWojsk 1581/89; DZiáłá/ Prochy/ ze wſzyſtkimi wozy knim przyſłuſzáiącymi/ iáko z Fórmány/ z kóńmi/ w Rynku ſtać/ y támże krepowáć máią [...] ći wſzyſcy máią być záwſze gotowi ku záprzągániu. UstPraw 1579 299.]

Synonimy: 1. wiązać; 2. popasać.

Formacje współrdzenne: przykrępować, skrępować.

MB